De sanctiewet bestaat sinds 1977 en is ontstaan om de integriteit van financiële instellingen te waarborgen.

De wet moet ervoor zorgen dat witwassen, terrorisme en ongewenste handel niet meer bestaat of zo ver mogelijk naar het minimum wordt teruggedrongen. Nederland geeft op internationaal niveau aan o.a. de Verenigde Naties en Europese Unie uitvoering aan de internationale sanctieregimes.

Organisaties die onder de wet vallen moeten rekening houden met een aantal zaken. Deze organisaties moeten verplicht relaties identificeren en actie ondernemen indien de relatie op de sanctielijst voorkomt.

Voor wie is de Sanctiewet van toepassing?

De Sanctiewet geldt o.a. voor verzekeraars, banken, pensioenfondsen, trustkantoren, wisselinstellingen, casino’s en leasemaatschappijen.

Wie houdt toezicht inzake de Sanctiewet?

De Autoriteit Financiële Markten en Nederlandse Bank houden toezicht op het volgen van de Sanctiewet. De Nederlandse Bank beoordeelt of alle genomen activiteiten voldoende toereikend zijn om te voldoen aan de Sanctiewet.

Welke sancties zijn er?

Indien een relatie dus gemeld moet worden zijn verschillende sancties mogelijk. De mogelijke sancties zijn:

• Verbod om financiële middelen ter beschikking te stellen;
• Tegoeden en Activa worden bevroren;
• Verlenen van financiële diensten wordt verboden of beperkt.

Niet naleven van de Sanctiewet

Organisaties die geen rekening houden met de Sanctiewet kunnen geconfronteerd worden met een dwangsom of bestuurlijke boete. Een strafrechtelijke aangifte behoort ook tot de mogelijkheden.

Hoe kan een organisatie aan de Sanctiewet voldoen?

Zoals eerder duidelijk werd moeten organisatie nagaan of relaties voorkomen op de sanctielijst en De Nederlandse Bank daarover informeren. Organisaties zijn verplicht de controle uit te voeren. De organisaties mogen wel zelf de frequentie of het middel (handmatig of elektronisch) bepalen. Deze eisen zijn, op volgorde, van belang bij de Sanctiewet:

• Periodieke controle is verplicht;
• De identiteit moet gecontroleerd worden en zo ook de identiteit van de ‘uiteindelijk belanghebbende’ van de transactie;
• De belanghebbende moet gecontroleerd worden m.b.t. sancties;
• Naast de zwarte lijst is het ook mogelijk een witte lijst bij te houden. De witte lijst zorgt ervoor dat verzekeraars en banken niet steeds een melding krijgen wanneer de naam van een relatie overeenkomst met iemand op de zwarte lijst;
• Indien een partij bekend is bij een instelling, ook bij acceptatie en regelmatig het relatiebestand controleert, dan hoeft toetsing bij betalingen niet plaats te vinden;
• Bij een wijziging in de sanctieregels of nieuwe sanctieregels dient men na te gaan of de relaties in de nieuwe regeling zijn meegenomen;

Wat gebeurt er bij een hit op een relatie?

Indien er een match is, dan moet de instelling per direct actie ondernemen. Dat kan bijvoorbeeld het blokkeren van de verzekeringspolis betekenen, maar ook het beëindigen van krediet of bevriezen van een bankrekening. De DNB moet middels een speciaal formulier hier melding van krijgen.

Meer informatie over: Customer Due Diligence

Meer informatie over: Customer Due Diligence Zakelijk Vastgoed